Mijn woordenschat is sinds kort uitgebreid met een nieuw woord. Rakeling is een positief woord voor iets nieuws dat je terecht hebt ondernomen maar dat (nog) niet tot het gewenste resultaat heeft geleid. Bij dit woord verbleken onze gebruikelijke woorden mislukking of fout. Die hebben een negatieve lading en deze woorden dekken vaak niet wat er is gebeurd. Zo ook bij het voornemen om te stoppen met het proces om te komen tot een ambtelijke fusie tussen de gemeentelijke organisaties van Wijk de Duurstede en Houten.
Afgelopen week hebben we de knoop doorgehakt, we gaan niet verder met de ambtelijke fusie. Natuurlijk hoor je dan snel de termen mislukking en fout voorbijkomen in de wereld om ons heen. Laat ik vooral voor mezelf spreken en een poging doen een stukje van mijn rakeling te delen. Naast het gegeven dat ik collega-bestuurders in een buurgemeente veel beter heb leren kennen, heeft de verkenning me nieuwe inzichten gegeven. Het traject voor de ambtelijke fusie bood de mogelijkheid om een kijkje te nemen in de keuken van de buren. Ik kreeg meer zicht op de ervaringen, afwegingen, keuzes en inrichtingen die in Wijk bij Duurstede zorgen voor tevredenheid van inwoners, praktische resultaten in zorg en wonen en korte lijnen bij ontwikkeling. Na mijn nadere kennismaking begreep ik waarom Wijk bij Duurstede in 2015 door Sociaal Werk Nederland uitgeroepen werd tot 1 van de top 10 Gouden gemeenten van Nederland. Naast de grote mate van persoonlijke betrokkenheid van bijvoorbeeld wethouder Jan Burger, helaas door omstandigheden gestopt, zag ik een gemeente die volop in verbinding is met diverse maatschappelijke partners.
Laat ik een voorbeeld geven. De wijze waarop stichting Binding reeds vanaf 2007 in positie was gebracht om de komst van de Wmo te faciliteren en de doorgroei in 2015 met de taken die naar de gemeente kwamen vanuit de AWBZ. Ik kreeg te zien hoe het kan. Dit inspireerde ons o.a. om de toekomst voor ons eigen sociale team in Houten nog beter vorm te geven. De koppeling tussen welzijn en zorg, die in Wijk bij Duurstede als gewoon wordt ervaren door de keuzes, betrokkenheid van bestuurders en professionals, is een voorbeeld voor ons.
Wat voor mij ook duidelijk is geworden, er kan geen sprake zijn van copy en paste. Wat in Wijk bij Duurstede werkt, kan inspireren en motiveren maar ontslaat ons in Houten niet van eigen keuzes en verantwoordelijkheid nemen. Hoe verder het onderzoek liep, hoe dieper en beter we keken naar de werkelijkheid. Niet alleen in de keuken van de ander maar het verdiepingsonderzoek had ook een hoog ‘kijken in de spiegel gehalte’. Dankzij de verdieping kwam onze reflectie en ontwikkeling verder op gang en bereikte ons een inzicht dat we, dat durf ik best te zeggen, anders niet hadden bereikt. Een rakeling dus.
Natuurlijk hadden we een gewenst resultaat in het hoofd en ja dat resultaat, een ambtelijke fusie gaan we niet bereiken. Maar tot mijn grote tevredenheid hebben we flinke stappen gemaakt. Naast de werkinhoudelijke thema’s heb ik ook veel geleerd als bestuurder in de afwegingen en dialoog met collega-bestuurders. Want een route naar een ambtelijke fusie en de afwegingen die op die weg voorbijkomen, vragen focus en echte betrokkenheid van de bestuurders en directies. En die was er zeker.
Tot slot nog dit, we begonnen het traject vanuit het 4 K-principe. Kosten, Kwaliteit, Kwetsbaarheid en Klik. Een keuze die geholpen heeft om het overzicht te behouden en niet verleid te worden om alleen naar de kosten te kijken. Want besturen gaat over de 4 K’s, dus ook in dit traject en bij deze rakeling.
Eigenlijk hoort het traject wat we hebben doorlopen thuis in het museum voor briljante mislukkingen, ja echt het bestaat 🙂
Meer weten? Check:
Jocko