De crisis van dit moment is voor mij het beste te omschrijven als “teveel ik in wij”. Ik ervaar de samenleving steeds meer als een grote brij aan eigen belangen. Een brij van meningen, bezit, schuld, macht, strijd, wantrouwen en belangen.
De werkelijkheid wordt steeds meer vanuit de ik gezien, de wij staat te ver van ons af, laat staan dat we weten wie bij ‘wij’ hoort. Wij staat voor de samenleving, een samenleving waar iedereen toebehoort. Wij is het midden. Volg je het nog?
Wij ziet er voor mij op dit moment uit als een groeiende eilandjes cultuur, zonder midden. Een geheel dat versnipperd is en niet in balans. We zien het op het politieke toneel, we zien het in de zuilen van het geloof, we zien het in organisaties, wijken en buurten. De wij bestaat momenteel wel uit heel veel wij-en. Volgens mij, wij-en die ikken zijn.
Natuurlijk, ook ik ben 1 van “de beste stuurmannen aan de wal” . Misschien een interessante vraag; van welk schip zijn wij stuurmannen aan wal? De kakofonie van stuurmannen aan wal die tegenwoordig over ons wordt uitgestort in de vorm van media, het is een overkill. Zoveel informatie waarbij iedereen informatie krijgt om zijn eigen gelijk uit te leggen en zijn ik te versterken. Zoveel ruis en verwarring dat helderheid ontbreekt.
De verschillen worden steeds meer benadrukt. Wat verbindt ons? Wat maakt ons wij? Wat is het midden? Als lid van een dynamische samenleving wil ik naar het midden, 1 wij, een wij dat er is en niet ter discussie staat. Een wij dat niet bezig is de verschillen te benadrukken maar aangeeft wat ons bindt, een wij in balans, het midden. Een wij waarbinnen ruimte en respect voor elkaar is en ruimte voor eigen identiteit. Wij is geen identiteit, wij is de bredere context die ons verbind, het midden.
Als lid van de huidige samenleving voel ik me steeds meer een vreemde. Ook voor mij geldt misschien wel teveel ik in wij. Het ‘wat ik ervaar’ krijgt de overhand. Ik voel wat ik mis maar verdwaal in mijn woorden. De ik heeft een onderbuik en laat zich daardoor leiden. De versnipperde wij laat zich leiden door haar onderbuik, die lijkt op een beerput met geuren en smaken die ik niet meer herken.
Of we nou willen of niet, we zullen het met elkaar moeten doen in onze samenleving, laten we er de beste wij van maken in plaats van steeds meer ik, ik zoek door naar het midden, ik geloof dat het bestaat.
Jocko 4 februari 2012
Ter inspiratie; Stef Bos – het Midden
Het midden
Ik sta hier in het midden
De wereld om mij heen
De linkerkant is bloedeloos
En de rechterkant is leeg
Wat voor de ene liefde is
Is voor de ander haat
Alsof wij zijn vergeten
Dat het midden nog bestaat
Er is geen kant te kiezen
Ze maken ons wat wijs
Ze praten over zwart en wit
Maar wijsheid is vaak grijs
De een sterft voor een God
Die de ander dood verklaart
Alsof wij zijn vergeten
Dat het midden nog bestaat
Maar ik geloof
Ik geloof
Dat het midden bestaat
En de eenvoud gaat ten onder
In een zee van overvloed
De kudde zoekt een herder
En de wolven ruiken bloed
En de honger naar sensatie
Maakt een koning van een dwaas
Alsof we zijn vergeten
Dat het midden nog bestaat
Maar ik geloof
Ik geloof
Dat het midden bestaat
We zien ons zoeken naar een richting
We weten niet waarheen
We zijn te weinig samen
We zijn teveel alleen
En we sluiten onze poorten
Om te houden wat we hebben
We sluiten alles buiten
Alles wat ons nog kan redden
We zijn bang om te verliezen
Wat al lang verloren is
En we zien niet dat de weg naar buiten
Voor ons open ligt
En onze dromen zijn versleten
En de vreemdeling verdampt
We jagen door de straten
Van een uitgestorven stad
En we zoeken naar een richting
En we weten niet waarheen
We zijn te weinig samen
We zijn teveel alleen
(Bron: http://www.stefbos.nl/page/Liedteksten/detail/2009/Het_midden)