Teveel ik in wij


De crisis van dit moment is voor mij het beste te omschrijven als “teveel ik in wij”. Ik ervaar de samenleving steeds meer als een grote brij aan eigen belangen. Een brij van meningen, bezit, schuld, macht, strijd, wantrouwen en belangen.

De werkelijkheid wordt steeds meer vanuit de ik gezien, de wij staat te ver van ons af, laat staan dat we weten wie bij ‘wij’ hoort. Wij staat voor de samenleving, een samenleving waar iedereen toebehoort. Wij is het midden. Volg je het nog?

Wij ziet er voor mij op dit moment uit als een groeiende eilandjes cultuur, zonder midden. Een geheel dat versnipperd is en niet in balans. We zien het op het politieke toneel, we zien het in de zuilen van het geloof, we zien het in organisaties, wijken en buurten. De wij bestaat momenteel wel uit heel veel wij-en. Volgens mij, wij-en die ikken zijn.

Natuurlijk, ook ik ben 1 van “de beste stuurmannen aan de wal” . Misschien een interessante vraag; van welk schip zijn wij stuurmannen aan wal? De kakofonie van stuurmannen aan wal die tegenwoordig over ons wordt uitgestort in de vorm van media, het is een overkill. Zoveel informatie waarbij iedereen informatie krijgt om zijn eigen gelijk uit te leggen en zijn ik te versterken. Zoveel ruis en verwarring dat helderheid ontbreekt.

De verschillen worden steeds meer benadrukt. Wat verbindt ons? Wat maakt ons wij? Wat is het midden? Als lid van een dynamische samenleving wil ik naar het midden, 1 wij, een wij dat er is en niet ter discussie staat. Een wij dat niet bezig is de verschillen te benadrukken maar aangeeft wat ons bindt, een wij in balans, het midden. Een wij waarbinnen ruimte en respect voor elkaar is en ruimte voor eigen identiteit. Wij is geen identiteit, wij is de bredere context die ons verbind, het midden.

Als lid van de huidige samenleving voel ik me steeds meer een vreemde. Ook voor mij geldt misschien wel teveel ik in wij. Het ‘wat ik ervaar’ krijgt de overhand. Ik voel wat ik mis maar verdwaal in mijn woorden. De ik heeft een onderbuik en laat zich daardoor leiden. De versnipperde wij laat zich leiden door haar onderbuik, die lijkt op een beerput met geuren en smaken die ik niet meer herken.

Of we nou willen of niet, we zullen het met elkaar moeten doen in onze samenleving, laten we er de beste wij van maken in plaats van steeds meer ik, ik zoek door naar het midden, ik geloof dat het bestaat.

Jocko 4 februari 2012

Ter inspiratie; Stef Bos – het Midden

Het midden

Ik sta hier in het midden

De wereld om mij heen

De linkerkant is bloedeloos

En de rechterkant is leeg

Wat voor de ene liefde is

Is voor de ander haat

Alsof wij zijn vergeten

Dat het midden nog bestaat

Er is geen kant te kiezen

Ze maken ons wat wijs

Ze praten over zwart en wit

Maar wijsheid is vaak grijs

De een sterft voor een God

Die de ander dood verklaart

Alsof wij zijn vergeten

Dat het midden nog bestaat

Maar ik geloof

Ik geloof

Dat het midden bestaat

En de eenvoud gaat ten onder

In een zee van overvloed

De kudde zoekt een herder

En de wolven ruiken bloed

En de honger naar sensatie

Maakt een koning van een dwaas

Alsof we zijn vergeten

Dat het midden nog bestaat

Maar ik geloof

Ik geloof

Dat het midden bestaat

We zien ons zoeken naar een richting

We weten niet waarheen

We zijn te weinig samen

We zijn teveel alleen

En we sluiten onze poorten

Om te houden wat we hebben

We sluiten alles buiten

Alles wat ons nog kan redden

We zijn bang om te verliezen

Wat al lang verloren is

En we zien niet dat de weg naar buiten

Voor ons open ligt

En onze dromen zijn versleten

En de vreemdeling verdampt

We jagen door de straten

Van een uitgestorven stad

En we zoeken naar een richting

En we weten niet waarheen

We zijn te weinig samen

We zijn teveel alleen

(Bron: http://www.stefbos.nl/page/Liedteksten/detail/2009/Het_midden)

, ,

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *